Υπάρχει άραγε σήμερα Έλληνας που θα καθόταν στο λεωφορείο πλάι σε ένα εγκαταλελειμμένο κουτί; Νομίζω πως όχι.
Μέχρι πριν από λίγα χρόνια αισθανόμουν ότι ζούσα στην ασφαλέστερη χώρα του κόσμου. Άλλωστε αυτό ήταν ένα κίνητρο για πολλούς από εμάς που επιλέξαμε να ζήσουμε στην Ελλάδα. Η εικόνα που είχαμε ήταν πως σε αυτή τη χώρα εκτός από το να απολαύσεις το άπλετο φως μπορείς να δουλέψεις και να ζήσεις σαν άνθρωπος, πάνω από όλα σε ένα ασφαλές περιβάλλον. Δυστυχώς αυτή η εικόνα πλέον μοιάζει μαγική.
Ιδιαιτέρως δε, τα τελευταία πέντε χρόνια νιώθω πως ζω στην Ελλάδα της παραίτησης. Στη χώρα όπου η οικονομία καταρρέει. Στον τόπο όπου η διαφθορά σπάει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο, όπου οι εργαζόμενοι δουλεύουν σε αποικιοκρατικού χαρακτήρα συνθήκες και το κοινωνικό κράτος παραπέμπει σε χώρα άλλης ηπείρου. Συνάμα, στη χώρα η τρομοκρατία επανέρχεται με αποκρουστικότερο πρόσωπο και η ανασφάλεια που νιώθουμε δύσκολα μπορεί να ανατραπεί πλέον.
Για πολλά χρόνια, παρά τους διεθνείς κραδασμούς, είχαμε αντιστάσεις. Πολλές δυσχερείς καταστάσεις είχαν αποφευχθεί χάρη στην ελληνική ιδιαιτερότητα. Η χώρα ήταν θωρακισμένη απέναντι στην παγκοσμιοποίηση καθώς είχαμε αποδεχθεί, ξεχωρίσει και επενδύσει στα εθνικά χαρακτηριστικά μας. Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ ανέδειξαν τον Έλληνα σε συνειδητό πολίτη, που βάζει στόχους και τους πετυχαίνει, όσο μεγάλοι κι αν είναι (π.χ. Ολυμπιακοί Αγώνες). Έκαναν τον Έλληνα ευρωπαίο πολίτη, χωρίς να τον αλλάξουν.
Σήμερα, η διάλυση των πάντων είναι προφανής. Αυτή δεν είναι η χώρα που μας αξίζει. Δεν είναι η χώρα των ευφυών πολιτών, των μορφωμένων νέων, των φιλότιμων, φιλόξενων και υπερήφανων ανθρώπων. Αυτή είναι η Ελλάδα της ΝΔ. Η Ελλάδα του φόβου και των χαμηλών προσδοκιών.
Χρειάζεται άμεσα ανατροπή. Χρειάζεται αλλαγή σελίδας. Για να ξαναμπεί η χώρα σε ανοδική τροχιά. Για να θέσουμε νέους στόχους. Να δουλέψουμε για ένα μέλλον που δεν θα μας υποτιμά αλλά θα μας αναδεικνύει. Για μια χώρα που θα παράγει ποιοτικές υπηρεσίες, στην οποία οι πολίτες δεν θα γυρίζουν στο σπίτι τους κάθε βράδυ σκυθρωποί και απογοητευμένοι. Θέλουμε πίσω την υπερήφανη Ελλάδα. Εκείνη που πριν πέντε χρόνια σας παραδώσαμε. Σε τελική ανάλυση θέλουμε πίσω την Ελλάδα όπου θα μπορούμε να ξαναδούμε κάποιον να κατεβαίνει με τις πιζάμες τα μεσάνυχτα για να πάρει τσιγάρα από το περίπτερο χωρίς να νιώθει ανασφάλεια ή κίνδυνο.
Δημοσίευση: Εφημερίδα ΝΙΚΗ – 25 Φεβρουαρίου 2009
