«Από ΣΥΡΙΖΑ, Ποτάμι, ΠΑΣΟΚ προέρχονται οι αναποφάσιστοι»

Οι πρώτες καταγραφές των δημοσκοπήσεων έχουν αποτυπώσει τις συγκυριακές και αντανακλαστικές αντιδράσεις των πολιτών, καθώς η πλειοψηφία τους βρισκόταν στις τελευταίες μέρες των διακοπών.

Με βάση τα ευρήματα της δεύτερης αυτής εβδομάδας της προεκλογικής περιόδου, οι δύο βασικοί αντίπαλοι φαίνεται να εκκινούν μαζί από την αφετηρία με ίσες πιθανότητες για ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ να τερματίσουν πρώτοι.

Tα δεδομένα των ερευνών γνώμης επιβεβαιώνουν πως στην πολιτική, όπως και στη ζωή, τίποτα δεν εξελίσσεται γραμμικά και ως εκ τούτου η έκβαση των πραγμάτων δε μπορεί ποτέ να εξελίσσεται βάσει διαγράμματος.

Στις πρώτες αυτές μέρες της προεκλογικής περιόδου η κυριαρχία του τέως Πρωθυπουργού όσο και του ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να πλήττεται σημαντικά. Ο κ. Τσίπρας πέρασε από την εποχή της αθωότητας στην εποχή όπου και αυτός θα κριθεί σκληρά, με τον τρόπο που κρίθηκαν και οι προκάτοχοί του. 

Η κυριαρχία του κ. Τσίπρα στην ελληνική πολιτική, μετά το δημοψήφισμα και τη συμφωνία με τους δανειστές, φαίνεται να είχε σαθρές βάσεις. Με το δημοψήφισμα ο κ. Τσίπρας έθεσε εαυτόν στην κρίση των πολιτών στη βάση «εγώ» και «όλοι οι άλλοι», εκείνος δηλαδή από τη μια πλευρά και το παλιό πολιτικό σύστημα απέναντι.

ΤΟΥΣ ΔΙΧΑΣΕ

Η μετά το δημοψήφισμα καθολική αποδοχή του κ. Τσίπρα από την κοινή γνώμη, φαίνεται να εξελίσσεται σε «Δούρειο Ίππο» για τον τέως πρωθυπουργό, καθώς περιείχε κατά συνθήκη συμπάθεια, που όμως προκλήθηκε από την κατάχρηση της εμπιστοσύνης των πολιτών.

Η διαχωριστική γραμμή του κ. Τσίπρα από τους υπόλοιπους πολιτικούς, φαίνεται να έχει διχάσει την κοινή γνώμη σε δύο μεγάλες τάσεις: σε εκείνους που πιστεύουν στον τέως πρωθυπουργό και σε όλους τους άλλους.

Η απόφαση του κ. Τσίπρα, να κάνει εκλογές, είναι ενέργεια υψηλού πολιτικού ρίσκου και μπορεί να ερμηνευτεί από τους πολίτες ως πρόκληση των θεσμών.  Το μόνο βέβαιο είναι ότι ως κίνηση επιβάρυνε έτι περαιτέρω την αξιοπιστία του πολιτικού συστήματος, καθώς οι εκλογές εκτός από γιορτή της δημοκρατίας, σε αυτή τη φάση, μπορούν να εκληφθούν ως μετατόπιση ευθύνης στους πολίτες.

Διαψεύδοντας τις προσδοκίες των Ελλήνων με την μη ακύρωση του μνημονίου, και ακυρώνοντας την βούλησή τους, με την κατά το δοκούν ερμηνεία του «ΟΧΙ/Δεν εγκρίνεται» στο δημοψήφισμα, ο τέως Πρωθυπουργός δρομολόγησε την αποχώρηση στελεχών του κόμματός του και επιτάχυνε το τέλος της αναμονής των πολιτών να τον κρίνουν.

ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΕΠΙΛΟΓΕΣ

Σήμερα ο κ. Τσίπρας φαίνεται να απολαμβάνει την ιδεολογική του μοναξιά, καθώς η διείσδυσή του σε άλλους χώρους και κοινωνικές ομάδες, που δεν συμπορεύονται μαζί του είναι μικρότερη από την αντίστοιχη του κ. Μεϊμαράκη στους οπαδούς του.

Στον αντίποδα ο κ. Μεϊμαράκης, με μικρότερες εφεδρείες -ιδεολογικά μιλώντας-, καθώς απευθύνεται στον ιδεολογικό χώρο από τις δεξιές παρυφές του Κέντρου έως και τη Δεξιά, κατάφερε σε λίγες ημέρες να εμπνεύσει κομματικό πατριωτισμό τους ψηφοφόρους της ΝΔ και να τους συσπειρώσει.

Στην Ελλάδα της κρίσης, όπου οι κομματικές ταυτίσεις έχουν προ ετών καταρρεύσει, οι πολίτες έχουν πολλούς βαθμούς ιδεολογικής ελευθερίας και μπορούν να αλλάζουν τις επιλογές τους χωρίς ιδιαίτερη επιχειρηματολογία. Η αδιευκρίνιστη ψήφος στην οποία προσφεύγουν οι περισσότεροι, από τους αποστασιοποιημένους από τα δύο κόμματα, ψηφοφόροι αντιπροσωπεύει το κρίσιμο μέγεθος.

ΟΛΑ ΑΝΟΙΧΤΑ

Ο μεγάλος όγκος των αναποφάσιστων ψηφοφόρων προμηνύει ότι όλα είναι ανοιχτά. Οι ταλαντευόμενοι ψηφοφόροι προέρχονται από τις τάξεις του ΣΥΡΙΖΑ, του Ποταμιού και του ΠΑΣΟΚ, είναι στην πλειονότητά τους υπάλληλοι, ιδεολογικά δε κινούνται στο χώρο του Κέντρου και κατοικούν στην Αττική.

Άραγε είναι η εικόνα που καταγράφεται η πολιτική έκφραση ενός μακροχρόνιου θυμού που δεν εκτονώθηκε στις εκλογές του Ιανουαρίου ή κάτι βαθύτερο και πιο σημαντικό; Είναι η ΝΔ η εναλλακτική λύση, ή αντίδραση στα λάθη, τις παραλείψεις και τις διαψεύσεις προσδοκιών που προκάλεσε ο ΣΥΡΙΖΑ;

Το εκλογικό σώμα εμφανίζεται σήμερα προβληματισμένο. Σε προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις το δίλημμα ήταν μεταξύ της προόδου και της συντήρησης, της αλλαγής ή της στασιμότητας, της παραμονής ή όχι στην ευρωζώνη, του μνημονιακού ή του αντιμνημονιακού δρόμου. Σήμερα οι Έλληνες διχάζονται ανάμεσα στον «παλιό που είναι αλλιώς και στον νέο που είναι ωραίος».

Δημοσίευση: Εφημερίδα "στο Καρφί του Σαββατοκύριακου" - Σάββατο 6 Σεπτεμβρίου 2015