Πέμπτη 16 Οκτωβρίου 2008
Gordon Brown
Πριν λίγο καιρό ο πρωθυπουργός του Ην. Βασιλείου, Gordon Brown, ήταν ο πολιτικός με τη χειρότερη δημοτικότητα και τη μεγαλύτερη εσωκομματική αμφισβήτηση στις χώρες της Δυτικής Ευρώπης. Όλοι μιλούσαν για τελειωμένο πολιτικό με εξαιρετικά περιορισμένα περιθώρια ελιγμών. Τις τελευταίες ημέρες με τις πρωτοβουλίες του με κάνει να πιστεύω πως στην πολιτική όταν οι άνθρωποι είναι ικανοί όλα είναι δυνατά. Μένει να δούμε τι πιστεύουν για αυτό και οι Βρετανοί πολίτες. Θα αναμείνω με μεγάλη αγωνία τις δημοσκοπήσεις στο προσεχές διάστημα. Τουλάχιστον στην Ελλάδα δε θυμάμαι πολιτικό «να παίρνει την κάτω βόλτα» και να καταφέρνει να αναστρέψει με πρωτοβουλίες το κλίμα. Οψόμεθα!
Τετάρτη 8 Οκτωβρίου 2008
Έλα, όλοι κάτω!
Την Κυριακή βρέθηκα στο γήπεδο όπου και παρακολούθησα αγώνα της αγαπημένης μου ομάδας για το πρωτάθλημα.
Πολύ συχνά φίλοι και γνωστοί με ρωτούν για πoιο λόγο πηγαίνω στο γήπεδο. Η εξήγηση είναι απλή, πέραν του ότι παρακολουθώ ένα άθλημα που πραγματικά μου αρέσει, για τις 2-3 ώρες που βρίσκομαι στο γήπεδο, κάνω αποτοξίνωση από τις σκέψεις. Έτσι και προχθές. Εκεί που βλέπαμε τον αγώνα, σε κάποιες στιγμές με ιδιαίτερο ενδιαφέρον, οι περισσότεροι από την κερκίδα σηκωνόμασταν για να δούμε καλύτερα τη φάση. Σε αυτό το σημείο ακουγόταν περιοδικά μια φωνή που έλεγε: «Έλα, όλοι κάτω!». Το εντυπωσιακό είναι πως όλοι ακούγαμε το πρόσταγμα και χωρίς καμία αντίρρηση ή διαμαρτυρία καθόμασταν στις θέσεις μας.
Τον κύριο που αναφωνούσε το σύνθημα, αν τον δω στο δρόμο, δεν θα τον ανακαλέσω στη μνήμη μου, χωρίς αμφιβολία όμως θα τον αποκαλούσα «Ηγέτη της κερκίδας» καθώς με μια μόνο φράση επέβαλε συλλογικότητα!
Πολύ συχνά φίλοι και γνωστοί με ρωτούν για πoιο λόγο πηγαίνω στο γήπεδο. Η εξήγηση είναι απλή, πέραν του ότι παρακολουθώ ένα άθλημα που πραγματικά μου αρέσει, για τις 2-3 ώρες που βρίσκομαι στο γήπεδο, κάνω αποτοξίνωση από τις σκέψεις. Έτσι και προχθές. Εκεί που βλέπαμε τον αγώνα, σε κάποιες στιγμές με ιδιαίτερο ενδιαφέρον, οι περισσότεροι από την κερκίδα σηκωνόμασταν για να δούμε καλύτερα τη φάση. Σε αυτό το σημείο ακουγόταν περιοδικά μια φωνή που έλεγε: «Έλα, όλοι κάτω!». Το εντυπωσιακό είναι πως όλοι ακούγαμε το πρόσταγμα και χωρίς καμία αντίρρηση ή διαμαρτυρία καθόμασταν στις θέσεις μας.
Τον κύριο που αναφωνούσε το σύνθημα, αν τον δω στο δρόμο, δεν θα τον ανακαλέσω στη μνήμη μου, χωρίς αμφιβολία όμως θα τον αποκαλούσα «Ηγέτη της κερκίδας» καθώς με μια μόνο φράση επέβαλε συλλογικότητα!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)