Δε συνηθίζω να σχολιάζω δημοσκοπήσεις ακριβώς γιατί πιστεύω πως αφορούν αποκλειστικά τα κομματικά επιτελεία, τους δημοσιογράφους και μια μικρή μερίδα πολιτών που είτε δραστηριοποιούνται επαγγελματικά σε κλάδους συγγενείς με την πολιτική ή έχουν εκ φύσεως την τάση να ασχολούνται και με άλλα πράγματα εκτός από την καθημερινότητά τους. Πιστεύω πως περισσότεροι από 5.000 πολίτες δε μπορεί να ασχολούνται με κάθε δημοσκόπηση. Λίγο παραπάνω δηλαδή από το 0,5% του εκλογικού σώματος. Οι δημοσκοπήσεις είναι χρήσιμες για τα κομματικά επιτελεία αλλά όχι και για τους πολίτες. Για τους πολίτες, χρήσιμες είναι οι τολμηρές πολιτικές που μπορούν να τους βγάλουν από τα αδιέξοδα.
Επειδή όμως συχνά – πυκνά με ρωτούν για την ερώτηση του «Καταλληλότερου Πρωθυπουργού» σκέφτηκα να γράψω μερικές σκέψεις.
Πρόκειται για ερώτηση που συνηθίζεται στη Γαλλία όπου οι ψηφοφόροι επιλέγουν πρόσωπο για την προεδρία της χώρας τους και όχι κόμμα.
Στην Ελλάδα συνηθίζεται να υποβάλλεται στους ερωτώμενους παρά τις σχετικές μεθοδολογικές της αδυναμίες.
Στην ερώτηση αυτή πάντα ο κάτοχος του αξιώματος ξεκινά με συγκριτικό πλεονέκτημα. Σπάνια κάποιος εν δυνάμει προηγείται σε αυτή την ερώτηση. Αυτό δε συμβαίνει επίσης και με δημάρχους και νομάρχες (όπου εκεί η ερώτηση υποβάλλεται ορθά αφού θεωρητικά οι πολίτες επιλέγουν πρόσωπο) και πολλές φορές ενώ ο νυν εκλεγμένος δήμαρχος είναι ο καταλληλότερος δήμαρχος συμβαίνει να χάνει τις εκλογές.
Σκεφτείτε την ερώτηση του καταλληλότερου στην καθημερινότητά μας. «Ποιος κατά τη γνώμη σας είναι καταλληλότερος για διαχειριστής της πολυκατοικίας σας; Για κηπουρός σας; Για σύζυγός σας;»
Νομίζω πως αντανακλαστικά θα απαντούσατε τον έχοντα την ιδιότητα ακόμη κι αν υπήρχε κάποιος πολύ καλύτερος για κάποιον από αυτούς τους ρόλους στη ζωή σας.
Δευτέρα 24 Νοεμβρίου 2008
Δευτέρα 10 Νοεμβρίου 2008
Αμερικανικές εκλογές
Είναι δύσκολο να καταλάβεις ένα λαό, όπως τον Αμερικανικό, όταν έχεις πληθώρα πληροφοριών και σχηματισμένη γνώμη από μια σειρά γεγονότων που έχουν να κάνουν με την ηγεσία του λαού και όχι με τους πολίτες.
Oι προεδρικές εκλογές της 4ης Νοεμβρίου ήταν εκλογές μεγάλης πόλωσης καθώς και οι δύο πλευρές προσπάθησαν τα μέγιστα για τη νίκη. Όμως και οι δύο υποψήφιοι κινήθηκαν αναγνωρίζοντας την ανάγκη αλλαγής και επανόδου στις παραδοσιακές αξίες.
Οι πολίτες συμμετείχαν σε αυτές τις εκλογές γιατί τα προβλήματα ήταν πολλά και οι λύσεις χρειάζονταν άμεσα. Με προσωπικό κόστος, γιατί οι εκλογές γίνονται εργάσιμη μέρα, περίμεναν κατά μέσο όρο δύο ώρες για να ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα.
Οι φετινές εκλογές βρήκαν τις ΗΠΑ σε μια από τις πιο άσχημες στιγμές της ιστορίας τους. Η διακυβέρνηση Μπους, εκτός του ότι δημιούργησε πολλές ανισότητες στο εσωτερικό και ενσάρκωσε την πιο επιθετική εκδοχή της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ, έχασε και την εμπιστοσύνη των πολιτών.
Οι εικόνες βιβλικής καταστροφής του τυφώνα Κατρίνα δημιούργησαν την αίσθηση πως ο κρατικός μηχανισμός δεν μπορούσε να αντιδράσει και πως πλέον το κράτος ήταν σε αποδόμηση. Οι επιλογές Μπους, που είχαν ως αποτέλεσμα όχι μόνον την αύξηση της τιμής του πετρελαίου αλλά και την συρρίκνωση της οικονομικής δραστηριότητας έδωσαν την αίσθηση πως «τα πράγματα στη χώρα δεν πήγαιναν προς τη σωστή κατεύθυνση». Η απογοήτευση των πολιτών και το κοινό αίσθημα, όπως τουλάχιστον καταγράφηκε κι από τις δημοσκοπήσεις, ήταν πιο δυσαρεστημένο από την κυβέρνηση ακόμη κι από την περίοδο που η υπόθεση Watergate ήταν σε εξέλιξη.
Σε μια τέτοια πραγματικότητα ο κατά γενικό αφορισμό «αδιάφορος αμερικανός» δεν αδιαφόρησε. Κινητοποιήθηκε, γιατί θέλησε να πάρει την τύχη του στα χέρια του και στο πλαίσιο της δημοκρατίας έπραξε το καθήκον του για τη χώρα και τον εαυτό του.
Η εκλογή Ομπάμα έχει δημιουργήσει μια νέα δυναμική στην ψυχολογία αυτής της χώρας. Μετά την κατάρρευση των αγορών και την κατάθλιψη που αυτή προκάλεσε, η εκλογή την 4ης Νοεμβρίου αναγέννησε την ελπίδα, αποκατέστησε την εμπιστοσύνη στην πολιτική, έδωσε κίνητρο στους ψηφοφόρους να αισθανθούν πως μπορούν με τη συμμετοχή τους να αλλάξουν τη ζωή τους, αποδέσμευσε τον αυθορμητισμό τους και ενίσχυσε την εθελοντική τους δράση στην πολιτική.
Οι εκλογές αυτές ήταν βαθιά πολιτικές και λιγότερο επικοινωνιακές. Καλείται να κυβερνήσει εκείνος που αν και ξεκινά από το μηδέν, έχει αποδείξει πως έχει ικανότητες και όραμα.
Το σημαντικότερο στοιχείο όμως που ανέδειξαν οι πολίτες των ΗΠΑ ήταν πως στην πολιτική και τη ζωή δεν «είναι όλοι ίδιοι» και πάντα υπάρχει η επιλογή του καλύτερου που μπορεί να αλλάξει το μέλλον μας αντί παθητικά να υπομένουμε εκείνους που μας κάνουν να νιώθουμε ότι τα πράγματα δεν πάνε προς τη σωστή κατεύθυνση.
Δημοσίευση: Εφημερίδα 'ΠΑΡΟΝ' - 9 Νοεμβρίου 2008
Oι προεδρικές εκλογές της 4ης Νοεμβρίου ήταν εκλογές μεγάλης πόλωσης καθώς και οι δύο πλευρές προσπάθησαν τα μέγιστα για τη νίκη. Όμως και οι δύο υποψήφιοι κινήθηκαν αναγνωρίζοντας την ανάγκη αλλαγής και επανόδου στις παραδοσιακές αξίες.
Οι πολίτες συμμετείχαν σε αυτές τις εκλογές γιατί τα προβλήματα ήταν πολλά και οι λύσεις χρειάζονταν άμεσα. Με προσωπικό κόστος, γιατί οι εκλογές γίνονται εργάσιμη μέρα, περίμεναν κατά μέσο όρο δύο ώρες για να ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα.
Οι φετινές εκλογές βρήκαν τις ΗΠΑ σε μια από τις πιο άσχημες στιγμές της ιστορίας τους. Η διακυβέρνηση Μπους, εκτός του ότι δημιούργησε πολλές ανισότητες στο εσωτερικό και ενσάρκωσε την πιο επιθετική εκδοχή της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ, έχασε και την εμπιστοσύνη των πολιτών.
Οι εικόνες βιβλικής καταστροφής του τυφώνα Κατρίνα δημιούργησαν την αίσθηση πως ο κρατικός μηχανισμός δεν μπορούσε να αντιδράσει και πως πλέον το κράτος ήταν σε αποδόμηση. Οι επιλογές Μπους, που είχαν ως αποτέλεσμα όχι μόνον την αύξηση της τιμής του πετρελαίου αλλά και την συρρίκνωση της οικονομικής δραστηριότητας έδωσαν την αίσθηση πως «τα πράγματα στη χώρα δεν πήγαιναν προς τη σωστή κατεύθυνση». Η απογοήτευση των πολιτών και το κοινό αίσθημα, όπως τουλάχιστον καταγράφηκε κι από τις δημοσκοπήσεις, ήταν πιο δυσαρεστημένο από την κυβέρνηση ακόμη κι από την περίοδο που η υπόθεση Watergate ήταν σε εξέλιξη.
Σε μια τέτοια πραγματικότητα ο κατά γενικό αφορισμό «αδιάφορος αμερικανός» δεν αδιαφόρησε. Κινητοποιήθηκε, γιατί θέλησε να πάρει την τύχη του στα χέρια του και στο πλαίσιο της δημοκρατίας έπραξε το καθήκον του για τη χώρα και τον εαυτό του.
Η εκλογή Ομπάμα έχει δημιουργήσει μια νέα δυναμική στην ψυχολογία αυτής της χώρας. Μετά την κατάρρευση των αγορών και την κατάθλιψη που αυτή προκάλεσε, η εκλογή την 4ης Νοεμβρίου αναγέννησε την ελπίδα, αποκατέστησε την εμπιστοσύνη στην πολιτική, έδωσε κίνητρο στους ψηφοφόρους να αισθανθούν πως μπορούν με τη συμμετοχή τους να αλλάξουν τη ζωή τους, αποδέσμευσε τον αυθορμητισμό τους και ενίσχυσε την εθελοντική τους δράση στην πολιτική.
Οι εκλογές αυτές ήταν βαθιά πολιτικές και λιγότερο επικοινωνιακές. Καλείται να κυβερνήσει εκείνος που αν και ξεκινά από το μηδέν, έχει αποδείξει πως έχει ικανότητες και όραμα.
Το σημαντικότερο στοιχείο όμως που ανέδειξαν οι πολίτες των ΗΠΑ ήταν πως στην πολιτική και τη ζωή δεν «είναι όλοι ίδιοι» και πάντα υπάρχει η επιλογή του καλύτερου που μπορεί να αλλάξει το μέλλον μας αντί παθητικά να υπομένουμε εκείνους που μας κάνουν να νιώθουμε ότι τα πράγματα δεν πάνε προς τη σωστή κατεύθυνση.
Δημοσίευση: Εφημερίδα 'ΠΑΡΟΝ' - 9 Νοεμβρίου 2008
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)