Οι εκλογές δεν είναι ένα αίτημα διαπραγματεύσιμο. Δεν είναι ένα αίτημα που εκφράζει κομματικές σκοπιμότητες και συμφέροντα. Η διεξαγωγή εκλογών άμεσα _ αύριο, αν είναι δυνατόν, _είναι ανάγκη. Ανάγκη που την επιβάλλει η διακυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.
Οι Έλληνες μέρα με τη μέρα διαπιστώνουν πως η ζωή τους γίνεται δυσκολότερη. Η ακρίβεια και οι ανατιμήσεις σε βασικά αγαθά είναι μέρος της καθημερινής τους ατζέντας. Η έλλειψη προληπτικών μέτρων, αλλά και ουσιαστικών λύσεων για την οικονομική κρίση, οδηγεί χιλιάδες εργαζόμενους στην ανεργία, χιλιάδες ανθρώπους στην απόγνωση.
Τα χρεωμένα νοικοκυριά χάνουν τις περιουσίες τους και διαπιστώνουν πως η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας που τους υποσχέθηκε πριν πέντε χρόνια ένα καλύτερο αύριο, σήμερα τους στερεί ακόμη και το δικαίωμα στην ελπίδα για μια αξιοπρεπή διαβίωση, ασφαλή από τα νύχια των τοκογλύφων και των υπερβολικών χρεώσεων των τραπεζών.
Το όνειρο του κάθε Έλληνα για ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι του αποδείχτηκε απατηλό. Εξαπατήθηκε κατ’ επανάληψη, καθώς όχι μόνο κλήθηκε να πληρώσει επιπλέον φόρους ακίνητης περιουσίας, αλλά βρέθηκε εγκλωβισμένος σε μια γραφειοκρατική δίνη όσον αφορά τους ημιυπαίθριους, που έχει ως στόχο αποκλειστικά και μόνο το γέμισμα των άδειων ταμείων.
Πλέον πρόσφατη απόδειξη της κυβερνητικής ανικανότητας, της έλλειψης προγραμματισμού και συντονισμού είναι η υπόθεση με τον ιό της γρίπης. Ουδεμία πρωτοβουλία επίσημης ενημέρωσης και αποφάσεις που αλλάζουν μέρα με τη μέρα. Αποτέλεσμα; Ο Έλληνας δεν ξέρει ακριβώς τι συμβαίνει και έτσι δεν γίνεται ευάλωτος μόνο στον ιό, αλλά και σε όσους επιδιώκουν την αισχροκέρδεια, ενώ κινδυνεύει να πέσει θύμα παραπληροφόρησης θέτοντας σε κίνδυνο την υγεία τόσο την δική του, όσο και των γύρω του.
Πριν από πέντε χρόνια ο Έλληνας πολίτης πίστευε πως κάτι αλλάζει προς το καλύτερο. Πίστεψε ότι το «σεμνά και ταπεινά» θα γινόταν κανόνας. Όλα όμως αποδείχθηκαν φρούδες ελπίδες. Κανόνας αποδείχτηκαν τα σκάνδαλα, το βόλεμα των ημετέρων, η βροχή των αποκαλύψεων για συναλλαγές που ξεπερνούσαν τα όρια και της πιο διεστραμμένης φαντασίας. Υποκλοπές, καρτέλ, κουμπάροι, υπόθεση Ζαχόπουλου, Βατοπέδι, υπόθεση Siemens… Και αν συνεχίσει να κρατά τα ηνία της χώρας η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και του Κώστα Καραμανλή δεν ξέρουμε τελικά πόσο μακρύς μπορεί να αποδειχθεί ο κατάλογος της ντροπής.
Και τον αποκαλώ κατάλογο της ντροπής και όχι απλώς των σκανδάλων, διότι δεν είναι απαράδεκτα μόνο τα όσα αποκαλύφθηκαν για την παράνομη δράση πρωτοκλασάτων στελεχών της κυβέρνησης. Το μεγαλύτερο ολίσθημα είναι πως έγινε και γίνεται συντονισμένη προσπάθεια συγκάλυψης όλων αυτών των σκανδάλων.
Στο επίκεντρο αυτής της κατάστασης, που έχει κουράσει τον Έλληνα πολίτη, καθώς βρίσκεται μόνος και αβοήθητος μπροστά σε καθημερινά μικρά και μεγάλα προβλήματα, βρίσκεται ο πρωθυπουργός, ο Κώστας Καραμανλής που όπως όλοι παραδέχονται εδώ και καιρό είναι κουρασμένος. Αντί όμως να αναλάβει τις ευθύνες του απέναντι στη χώρα και σε όσους του έδωσαν την ψήφο τους με την ελπίδα να πάει την Ελλάδα μπροστά, και κατά συνέπεια να αφήσει το τιμόνι της χώρας σε όσους μπορούν έχουν όραμα, πρόγραμμα και όρεξη για δουλειά, εκείνος επιλέγει να κρατήσει την καρέκλα. Και τελικώς αντί να παραδώσει μαθήματα πολιτικής υπευθυνότητας, προτιμά να φθείρεται διαρκώς και να παρασέρνει προς τον όλεθρο μαζί του μια ολόκληρη χώρα.
Και μόνο η κατάσταση που εξέθεσα ως εδώ - την οποία και βιώνουμε όλοι - είναι αρκετή για να αποδείξει για ποιους λόγους το ΠΑΣΟΚ και ο Γιώργος Παπανδρέου ζητούν επίμονα εκλογές. Δεν τίθεται πλέον θέμα χρόνου. Κάθε μέρα που περνά αποδεικνύεται κρίσιμη για τον τόπο και για τους Έλληνες. Η χώρα πρέπει επιτέλους να βγει από το τέλμα. Το ΠΑΣΟΚ διαθέτει στελέχη δοκιμασμένα στην κρατική μηχανή, αλλά και νέους ανθρώπους με όρεξη για δουλειά. Πάνω από όλα όμως διαθέτει σαφές πρόγραμμα και συγκεκριμένες λύσεις για όλα όσα ταλανίζουν τον Έλληνα πολίτη. Το ΠΑΣΟΚ έχει αποδείξει ότι μπορεί να οδηγήσει την χώρα μπροστά, όπως άλλωστε έκανε όταν πέτυχε την ένταξη στην ΟΝΕ και όταν προετοίμασε άψογα τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας.
Το ΠΑΣΟΚ δεν είναι απλώς παρόν. Ο Γιώργος Παπανδρέου είναι έτοιμος να ηγηθεί στις εξελίξεις, να δημιουργήσει νέα δεδομένα και να προσφέρει στον Έλληνα όσα έχει στερηθεί την τελευταία πενταετία: ασφάλεια, αξιοπρέπεια, συνέπεια, πρόοδο.
Εφημερίδα ΣΦΗΝΑ - 13 Αυγούστου 2009
Πέμπτη 13 Αυγούστου 2009
Σάββατο 28 Μαρτίου 2009
Ερωτήματα για τις εκλογές και απαντήσεις
Πότε θα γίνουν εκλογές; Ποιος και γιατί θα τις κερδίσει; Γιατί δε θα γίνουν διπλές εκλογές;
Είναι τα ερωτήματα που επιχειρούν να απαντήσουν δημοσκόποι, δημοσιογράφοι και πολιτικοί αναλυτές και τα οποία δεν απασχολούν καθόλου τους πολίτες.
Επιχειρώντας με λίγα λόγια να περιγράψω την εικόνα του εκλογικού σώματος, όπως αποτυπώνεται στις δημοσκοπήσεις, θα έλεγα πως το εκλογικό σώμα σήμερα βρίσκεται σε σύγχυση σε ένα κόσμο που δυστυχώς δεν αλλάζει.
Βασικός ευνοημένος σήμερα είναι το ΠΑΣΟΚ. Σε αντίθεση με τη Ν.Δ. του 2004, το ΠΑΣΟΚ δεν αλλάζει τον λόγο του για να πλησιάσει τους ψηφοφόρους, αλλά με συνέπεια διατυπώνει τις βασικές αρχές που και στο παρελθόν διατύπωνε, με τη μόνη διαφορά πως όσα λέει είναι θέματα που ικανοποιούν πια το κοινό αίσθημα.
Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν πως το ΠΑΣΟΚ είναι πιο πιθανό να κερδίσει τις επόμενες εκλογές καθώς η Ν.Δ. και ο πρωθυπουργός προσωπικά εξάντλησαν τον κυβερνητικό τους βίο.
Προς την κατεύθυνση αυτή συντείνει το γεγονός πως τα προβλήματα που οι πολίτες αντιμετωπίζουν είναι πιο πολύπλοκα από το παρελθόν και οι συνθήκες έχουν αλλάξει. Ο μέσος Έλληνας σήμερα δουλεύει πολλές ώρες, σε δύσκολες συνθήκες και σε καθεστώς εργασιακής ανασφάλειας.
Ο πολίτης κουράζεται και δεν έχει χρόνο για πολλά και μεγάλα λόγια. Απαιτεί κυβέρνηση που θα δουλεύει όσο εκείνος ή και περισσότερο και σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να δώσει «λευκή επιταγή». Ζητά, λοιπόν, συγκεκριμένο σχέδιο με χρονοδιάγραμμα υλοποίησης. Οι Έλληνες ψηφοφόροι τον τελευταίο χρόνο έχουν μετακινηθεί ιδεολογικά πιο αριστερά και πλέον ο μεγάλος τους όγκος βρίσκεται πιο κοντά στην Κεντροαριστερά και την Αριστερά, παρά το γεγονός ότι σε περιόδους κρίσης φέρονται να αναπτύσσουν συντηρητικά αντανακλαστικά.
Αυτή η μετακίνηση δεν ήλθε τυχαία. Επιλέγουν τις πιο σαφείς προτάσεις και τις δοκιμασμένες λύσεις. Οι Έλληνες μετακινήθηκαν, δηλαδή, σε προσεγγίσεις που φαντάζουν πιο σίγουρες. Πρόκληση για το ΠΑΣΟΚ είναι να διατηρήσει το προβάδισμά και να αποδείξει πως έχει σχέδιο για τον τόπο, σαφές και υλοποιήσιμο. Με την προηγούμενη κυβερνητική του εμπειρία μπορεί να προβάλει ως ώριμη επιλογή που έχει τη δυνατότητα να σηκώσει τα μανίκια και να παραγάγει έργο από την ώρα που θα αναλάβει, τονίζοντας βεβαίως το πλεονέκτημα του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, που είναι η διεθνής του ακτινοβολία. Στη κατάσταση που έχει διαμορφωθεί ο Γ. Παπανδρέου είναι ο μόνος που μπορεί να βγει στο εξωτερικό για να εγγυηθεί και να προβάλει προσωπικά την εικόνα μιας χώρας που κυβερνάται και μπορεί να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της (δανειακές και άλλες).
Διπλές εκλογές δεν πρόκειται να γίνουν. Ο μέχρι χθες θυμωμένος, ενοχλημένος, θιγμένος και πολλά υποσχόμενος πρωθυπουργός, σήμερα κουρασμένος και άβουλος αντάμα, θα συνεχίσει να διαχειρίζεται την υπάρχουσα κατάσταση προσδοκώντας στο δικό του θαύμα. Ελπίζει πως μια μικρή εκλογική διαφορά από το ΠΑΣΟΚ στις ευρωεκλογές θα μηδενίσει το κοντέρ και από τον Ιούνιο θα δικαιούται να λέει πως «πήραμε το μήνυμα και συνεχίζουμε». Άλλωστε δε μπορώ να διανοηθώ πως, ακόμη και αν έχει πειστεί ότι θα είναι πρώτος στις εκλογές, δεν έχει υπολογίσει πως οι ψήφοι που θα χάσει θα είναι τόσες ώστε να του στερήσουν την αυτοδυναμία. Στον πόλεμο κανείς δεν πάει για να πεθάνει και ο κ. Καραμανλής το ξέρει, όπως επίσης γνωρίζει πως όποιος σέρνει τη χώρα σε εκλογές οδηγείται από τους πολίτες στα έδρανα της αντιπολίτευσης.
Δημοσίευση: Εφημερίδα ΑΞΙΑ - 28 Μαρτίου 2009
Είναι τα ερωτήματα που επιχειρούν να απαντήσουν δημοσκόποι, δημοσιογράφοι και πολιτικοί αναλυτές και τα οποία δεν απασχολούν καθόλου τους πολίτες.
Επιχειρώντας με λίγα λόγια να περιγράψω την εικόνα του εκλογικού σώματος, όπως αποτυπώνεται στις δημοσκοπήσεις, θα έλεγα πως το εκλογικό σώμα σήμερα βρίσκεται σε σύγχυση σε ένα κόσμο που δυστυχώς δεν αλλάζει.
Βασικός ευνοημένος σήμερα είναι το ΠΑΣΟΚ. Σε αντίθεση με τη Ν.Δ. του 2004, το ΠΑΣΟΚ δεν αλλάζει τον λόγο του για να πλησιάσει τους ψηφοφόρους, αλλά με συνέπεια διατυπώνει τις βασικές αρχές που και στο παρελθόν διατύπωνε, με τη μόνη διαφορά πως όσα λέει είναι θέματα που ικανοποιούν πια το κοινό αίσθημα.
Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν πως το ΠΑΣΟΚ είναι πιο πιθανό να κερδίσει τις επόμενες εκλογές καθώς η Ν.Δ. και ο πρωθυπουργός προσωπικά εξάντλησαν τον κυβερνητικό τους βίο.
Προς την κατεύθυνση αυτή συντείνει το γεγονός πως τα προβλήματα που οι πολίτες αντιμετωπίζουν είναι πιο πολύπλοκα από το παρελθόν και οι συνθήκες έχουν αλλάξει. Ο μέσος Έλληνας σήμερα δουλεύει πολλές ώρες, σε δύσκολες συνθήκες και σε καθεστώς εργασιακής ανασφάλειας.
Ο πολίτης κουράζεται και δεν έχει χρόνο για πολλά και μεγάλα λόγια. Απαιτεί κυβέρνηση που θα δουλεύει όσο εκείνος ή και περισσότερο και σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να δώσει «λευκή επιταγή». Ζητά, λοιπόν, συγκεκριμένο σχέδιο με χρονοδιάγραμμα υλοποίησης. Οι Έλληνες ψηφοφόροι τον τελευταίο χρόνο έχουν μετακινηθεί ιδεολογικά πιο αριστερά και πλέον ο μεγάλος τους όγκος βρίσκεται πιο κοντά στην Κεντροαριστερά και την Αριστερά, παρά το γεγονός ότι σε περιόδους κρίσης φέρονται να αναπτύσσουν συντηρητικά αντανακλαστικά.
Αυτή η μετακίνηση δεν ήλθε τυχαία. Επιλέγουν τις πιο σαφείς προτάσεις και τις δοκιμασμένες λύσεις. Οι Έλληνες μετακινήθηκαν, δηλαδή, σε προσεγγίσεις που φαντάζουν πιο σίγουρες. Πρόκληση για το ΠΑΣΟΚ είναι να διατηρήσει το προβάδισμά και να αποδείξει πως έχει σχέδιο για τον τόπο, σαφές και υλοποιήσιμο. Με την προηγούμενη κυβερνητική του εμπειρία μπορεί να προβάλει ως ώριμη επιλογή που έχει τη δυνατότητα να σηκώσει τα μανίκια και να παραγάγει έργο από την ώρα που θα αναλάβει, τονίζοντας βεβαίως το πλεονέκτημα του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, που είναι η διεθνής του ακτινοβολία. Στη κατάσταση που έχει διαμορφωθεί ο Γ. Παπανδρέου είναι ο μόνος που μπορεί να βγει στο εξωτερικό για να εγγυηθεί και να προβάλει προσωπικά την εικόνα μιας χώρας που κυβερνάται και μπορεί να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της (δανειακές και άλλες).
Διπλές εκλογές δεν πρόκειται να γίνουν. Ο μέχρι χθες θυμωμένος, ενοχλημένος, θιγμένος και πολλά υποσχόμενος πρωθυπουργός, σήμερα κουρασμένος και άβουλος αντάμα, θα συνεχίσει να διαχειρίζεται την υπάρχουσα κατάσταση προσδοκώντας στο δικό του θαύμα. Ελπίζει πως μια μικρή εκλογική διαφορά από το ΠΑΣΟΚ στις ευρωεκλογές θα μηδενίσει το κοντέρ και από τον Ιούνιο θα δικαιούται να λέει πως «πήραμε το μήνυμα και συνεχίζουμε». Άλλωστε δε μπορώ να διανοηθώ πως, ακόμη και αν έχει πειστεί ότι θα είναι πρώτος στις εκλογές, δεν έχει υπολογίσει πως οι ψήφοι που θα χάσει θα είναι τόσες ώστε να του στερήσουν την αυτοδυναμία. Στον πόλεμο κανείς δεν πάει για να πεθάνει και ο κ. Καραμανλής το ξέρει, όπως επίσης γνωρίζει πως όποιος σέρνει τη χώρα σε εκλογές οδηγείται από τους πολίτες στα έδρανα της αντιπολίτευσης.
Δημοσίευση: Εφημερίδα ΑΞΙΑ - 28 Μαρτίου 2009
Πέμπτη 26 Φεβρουαρίου 2009
Χρειάζεται ανατροπή
Υπάρχει άραγε σήμερα Έλληνας που θα καθόταν στο λεωφορείο πλάι σε ένα εγκαταλελειμμένο κουτί; Νομίζω πως όχι.
Μέχρι πριν από λίγα χρόνια αισθανόμουν ότι ζούσα στην ασφαλέστερη χώρα του κόσμου. Άλλωστε αυτό ήταν ένα κίνητρο για πολλούς από εμάς που επιλέξαμε να ζήσουμε στην Ελλάδα. Η εικόνα που είχαμε ήταν πως σε αυτή τη χώρα εκτός από το να απολαύσεις το άπλετο φως μπορείς να δουλέψεις και να ζήσεις σαν άνθρωπος, πάνω από όλα σε ένα ασφαλές περιβάλλον. Δυστυχώς αυτή η εικόνα πλέον μοιάζει μαγική.
Ιδιαιτέρως δε, τα τελευταία πέντε χρόνια νιώθω πως ζω στην Ελλάδα της παραίτησης. Στη χώρα όπου η οικονομία καταρρέει. Στον τόπο όπου η διαφθορά σπάει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο, όπου οι εργαζόμενοι δουλεύουν σε αποικιοκρατικού χαρακτήρα συνθήκες και το κοινωνικό κράτος παραπέμπει σε χώρα άλλης ηπείρου. Συνάμα, στη χώρα η τρομοκρατία επανέρχεται με αποκρουστικότερο πρόσωπο και η ανασφάλεια που νιώθουμε δύσκολα μπορεί να ανατραπεί πλέον.
Για πολλά χρόνια, παρά τους διεθνείς κραδασμούς, είχαμε αντιστάσεις. Πολλές δυσχερείς καταστάσεις είχαν αποφευχθεί χάρη στην ελληνική ιδιαιτερότητα. Η χώρα ήταν θωρακισμένη απέναντι στην παγκοσμιοποίηση καθώς είχαμε αποδεχθεί, ξεχωρίσει και επενδύσει στα εθνικά χαρακτηριστικά μας. Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ ανέδειξαν τον Έλληνα σε συνειδητό πολίτη, που βάζει στόχους και τους πετυχαίνει, όσο μεγάλοι κι αν είναι (π.χ. Ολυμπιακοί Αγώνες). Έκαναν τον Έλληνα ευρωπαίο πολίτη, χωρίς να τον αλλάξουν.
Σήμερα, η διάλυση των πάντων είναι προφανής. Αυτή δεν είναι η χώρα που μας αξίζει. Δεν είναι η χώρα των ευφυών πολιτών, των μορφωμένων νέων, των φιλότιμων, φιλόξενων και υπερήφανων ανθρώπων. Αυτή είναι η Ελλάδα της ΝΔ. Η Ελλάδα του φόβου και των χαμηλών προσδοκιών.
Χρειάζεται άμεσα ανατροπή. Χρειάζεται αλλαγή σελίδας. Για να ξαναμπεί η χώρα σε ανοδική τροχιά. Για να θέσουμε νέους στόχους. Να δουλέψουμε για ένα μέλλον που δεν θα μας υποτιμά αλλά θα μας αναδεικνύει. Για μια χώρα που θα παράγει ποιοτικές υπηρεσίες, στην οποία οι πολίτες δεν θα γυρίζουν στο σπίτι τους κάθε βράδυ σκυθρωποί και απογοητευμένοι. Θέλουμε πίσω την υπερήφανη Ελλάδα. Εκείνη που πριν πέντε χρόνια σας παραδώσαμε. Σε τελική ανάλυση θέλουμε πίσω την Ελλάδα όπου θα μπορούμε να ξαναδούμε κάποιον να κατεβαίνει με τις πιζάμες τα μεσάνυχτα για να πάρει τσιγάρα από το περίπτερο χωρίς να νιώθει ανασφάλεια ή κίνδυνο.
Δημοσίευση: Εφημερίδα ΝΙΚΗ – 25 Φεβρουαρίου 2009
Μέχρι πριν από λίγα χρόνια αισθανόμουν ότι ζούσα στην ασφαλέστερη χώρα του κόσμου. Άλλωστε αυτό ήταν ένα κίνητρο για πολλούς από εμάς που επιλέξαμε να ζήσουμε στην Ελλάδα. Η εικόνα που είχαμε ήταν πως σε αυτή τη χώρα εκτός από το να απολαύσεις το άπλετο φως μπορείς να δουλέψεις και να ζήσεις σαν άνθρωπος, πάνω από όλα σε ένα ασφαλές περιβάλλον. Δυστυχώς αυτή η εικόνα πλέον μοιάζει μαγική.
Ιδιαιτέρως δε, τα τελευταία πέντε χρόνια νιώθω πως ζω στην Ελλάδα της παραίτησης. Στη χώρα όπου η οικονομία καταρρέει. Στον τόπο όπου η διαφθορά σπάει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο, όπου οι εργαζόμενοι δουλεύουν σε αποικιοκρατικού χαρακτήρα συνθήκες και το κοινωνικό κράτος παραπέμπει σε χώρα άλλης ηπείρου. Συνάμα, στη χώρα η τρομοκρατία επανέρχεται με αποκρουστικότερο πρόσωπο και η ανασφάλεια που νιώθουμε δύσκολα μπορεί να ανατραπεί πλέον.
Για πολλά χρόνια, παρά τους διεθνείς κραδασμούς, είχαμε αντιστάσεις. Πολλές δυσχερείς καταστάσεις είχαν αποφευχθεί χάρη στην ελληνική ιδιαιτερότητα. Η χώρα ήταν θωρακισμένη απέναντι στην παγκοσμιοποίηση καθώς είχαμε αποδεχθεί, ξεχωρίσει και επενδύσει στα εθνικά χαρακτηριστικά μας. Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ ανέδειξαν τον Έλληνα σε συνειδητό πολίτη, που βάζει στόχους και τους πετυχαίνει, όσο μεγάλοι κι αν είναι (π.χ. Ολυμπιακοί Αγώνες). Έκαναν τον Έλληνα ευρωπαίο πολίτη, χωρίς να τον αλλάξουν.
Σήμερα, η διάλυση των πάντων είναι προφανής. Αυτή δεν είναι η χώρα που μας αξίζει. Δεν είναι η χώρα των ευφυών πολιτών, των μορφωμένων νέων, των φιλότιμων, φιλόξενων και υπερήφανων ανθρώπων. Αυτή είναι η Ελλάδα της ΝΔ. Η Ελλάδα του φόβου και των χαμηλών προσδοκιών.
Χρειάζεται άμεσα ανατροπή. Χρειάζεται αλλαγή σελίδας. Για να ξαναμπεί η χώρα σε ανοδική τροχιά. Για να θέσουμε νέους στόχους. Να δουλέψουμε για ένα μέλλον που δεν θα μας υποτιμά αλλά θα μας αναδεικνύει. Για μια χώρα που θα παράγει ποιοτικές υπηρεσίες, στην οποία οι πολίτες δεν θα γυρίζουν στο σπίτι τους κάθε βράδυ σκυθρωποί και απογοητευμένοι. Θέλουμε πίσω την υπερήφανη Ελλάδα. Εκείνη που πριν πέντε χρόνια σας παραδώσαμε. Σε τελική ανάλυση θέλουμε πίσω την Ελλάδα όπου θα μπορούμε να ξαναδούμε κάποιον να κατεβαίνει με τις πιζάμες τα μεσάνυχτα για να πάρει τσιγάρα από το περίπτερο χωρίς να νιώθει ανασφάλεια ή κίνδυνο.
Δημοσίευση: Εφημερίδα ΝΙΚΗ – 25 Φεβρουαρίου 2009
Τετάρτη 7 Ιανουαρίου 2009
Δημόσια διοίκηση στην υπηρεσία του πολίτη
Η συζήτηση γύρω από τον επικείμενο ανασχηματισμό έχει πραγματικά πολύ ενδιαφέρον. Τα μέσα ενημέρωσης ασχολούνται εκτενώς για να γεμίσουν σελίδες ή τηλεοπτικό χρόνο, καθώς σε περίοδο εορτών η ειδησεογραφία είναι περιορισμένη. Οι βουλευτές της ΝΔ επιδίδονται στη διάδοση φημών για άμεση υπουργοποίησή τους, ενώ οι ψηφοφόροι τους τρέφουν φρούδες ελπίδες ανάκαμψης και αναμένουν ότι ο «πανίσχυρος» πρωθυπουργός με αριστοτεχνικές κινήσεις θα αναστρέψει το κλίμα.
Σε αυτό το σκηνικό οι υπόλοιποι συνεχίζουμε κανονικά τη ζωή μας έχοντας κατά νου ότι, δεν μας αξίζει η χώρα που ζούμε και μας εξασφαλίζει η ΝΔ, αλλά τι να κάνουμε που έχουμε περιορισμένα περιθώρια αντίδρασης.
Προσωπικά οι αναφορές στον ανασχηματισμό με έχουν οδηγήσει σε μια σειρά σκέψεων κυρίως για την αποτελεσματικότητα της δημόσιας διοίκησης σε περιόδους αναμονής αλλαγής ηγεσίας, αλλά και για το αν και κατά πόσο η δημόσια διοίκηση αποδίδει και λειτουργεί όπως θα έπρεπε.
Όσοι έχουν έστω και μικρή εμπειρία από τη λειτουργία ενός υπουργείου γνωρίζουν πως η εκάστοτε ηγεσία έχει δύο επιλογές. Η μία είναι να δουλέψει με τον υπάρχοντα ιστό υπαλλήλων και στελεχών. Η άλλη είναι να δημιουργήσει ένα παράλληλο σύστημα, τις πιο πολλές φορές αποτελούμενο από συμβούλους με εξαιρετικά βιογραφικά και επαγγελματική εμπειρία αλλά με άγνοια δημόσιας διοίκησης.
Συνήθως οι υπουργοί επιλέγουν το δεύτερο μοντέλο, καθώς είναι πιο εύκολο να δουλεύεις όπως έχεις συνηθίσει, από το να αξιοποιείς το ήδη υπάρχον δυναμικό. Έτσι, δημιουργείται ένα κλίμα που παραπέμπει σε υπουργείο και υπαλλήλους δύο ταχυτήτων. Έως ότου έλθουν τα δύσκολα. Όσο η λαϊκή εντολή είναι νωπή και η κυβέρνηση ισχυρή, οι «εξωσχολικοί» δίνουν και παίρνουν και επαίρονται πως διοικούν το κράτος. Όταν, όμως, τα πράγματα αλλάξουν και οι συγκυρίες δυσκολέψουν, τότε τα υπουργεία λειτουργούν με αυτόματο πιλότο. Οι συνεργάτες αραιώνουν τις επισκέψεις στα γραφεία τους, οι μόνιμοι υπάλληλοι γίνονται πλέον από χρήσιμοι έως πολύτιμοι και οι περισσότεροι εκ της ηγεσίας οχυρώνονται πίσω από τις αποφάσεις της διοίκησης. Χαρακτηριστικό παράδειγμα και η πρόσφατη περίπτωση του Βατοπαιδίου. Υπουργοί και αξιωματούχοι των υπουργείων στις δύσκολες ώρες επικαλέστηκαν τις γνωμοδοτήσεις των υπηρεσιών του δημοσίου προκειμένου να αποποιηθούν ευθύνες και να δικαιολογήσουν τις αποφάσεις τους.
Κι εδώ αναρωτιέται κάποιος, έχουμε ξεκαθαρίσει ποια δημόσια διοίκηση θέλουμε; Θέλουμε ένα σύστημα που να λειτουργεί και να μην επηρεάζεται από την μετακίνηση ενός υπουργού ή ακόμη και από την αλλαγή κυβέρνησης. Ένα σύστημα όπου οι υπάλληλοι θα επιλέγονται με αντικειμενικά κριτήρια (π.χ. διαγωνισμούς ΑΣΕΠ); Ή επιλέγουμε μια χώρα έρμαιο των επιλογών της ηγεσίας, όπου η λειτουργία του κράτους θα εναπόκειται στα παράλληλα μετακλητά συστήματα που αναπτύσσονται από τους υπουργούς και η τύχη και η αποτελεσματικότητά τους θα εξαρτώνται από την παρουσία τους;
Προσωπικά απαντώ πως χρειαζόμαστε δημόσια διοίκηση με άξιους ανθρώπους, των οποίων η απόδοση δεν θα εξαρτάται από τις διαθέσεις του εκάστοτε υπουργού. Όπου οι άνθρωποι θα νιώθουν χρήσιμοι στην υπηρεσία τους και θα μπορούν να υπερηφανεύονται πως προσφέρουν στον τόπο. Μια διοίκηση όπου δεν θα καλλιεργεί τη νοοτροπία που θα περιγράψω αμέσως παρακάτω από προσωπική εμπειρία: όταν ρώτησα έναν υπάλληλο υπουργείου για ποιο λόγο δεν έχει εφαρμοστεί απόφαση υπουργού, που ομολογουμένως τον υποχρέωνε να δουλέψει περισσότερο, μου απάντησε: «Ξέρεις πόσους υπουργούς έχω αλλάξει εγώ;».
Δημοσίευση - ΝΙΚΗ 6/1/2009
Σε αυτό το σκηνικό οι υπόλοιποι συνεχίζουμε κανονικά τη ζωή μας έχοντας κατά νου ότι, δεν μας αξίζει η χώρα που ζούμε και μας εξασφαλίζει η ΝΔ, αλλά τι να κάνουμε που έχουμε περιορισμένα περιθώρια αντίδρασης.
Προσωπικά οι αναφορές στον ανασχηματισμό με έχουν οδηγήσει σε μια σειρά σκέψεων κυρίως για την αποτελεσματικότητα της δημόσιας διοίκησης σε περιόδους αναμονής αλλαγής ηγεσίας, αλλά και για το αν και κατά πόσο η δημόσια διοίκηση αποδίδει και λειτουργεί όπως θα έπρεπε.
Όσοι έχουν έστω και μικρή εμπειρία από τη λειτουργία ενός υπουργείου γνωρίζουν πως η εκάστοτε ηγεσία έχει δύο επιλογές. Η μία είναι να δουλέψει με τον υπάρχοντα ιστό υπαλλήλων και στελεχών. Η άλλη είναι να δημιουργήσει ένα παράλληλο σύστημα, τις πιο πολλές φορές αποτελούμενο από συμβούλους με εξαιρετικά βιογραφικά και επαγγελματική εμπειρία αλλά με άγνοια δημόσιας διοίκησης.
Συνήθως οι υπουργοί επιλέγουν το δεύτερο μοντέλο, καθώς είναι πιο εύκολο να δουλεύεις όπως έχεις συνηθίσει, από το να αξιοποιείς το ήδη υπάρχον δυναμικό. Έτσι, δημιουργείται ένα κλίμα που παραπέμπει σε υπουργείο και υπαλλήλους δύο ταχυτήτων. Έως ότου έλθουν τα δύσκολα. Όσο η λαϊκή εντολή είναι νωπή και η κυβέρνηση ισχυρή, οι «εξωσχολικοί» δίνουν και παίρνουν και επαίρονται πως διοικούν το κράτος. Όταν, όμως, τα πράγματα αλλάξουν και οι συγκυρίες δυσκολέψουν, τότε τα υπουργεία λειτουργούν με αυτόματο πιλότο. Οι συνεργάτες αραιώνουν τις επισκέψεις στα γραφεία τους, οι μόνιμοι υπάλληλοι γίνονται πλέον από χρήσιμοι έως πολύτιμοι και οι περισσότεροι εκ της ηγεσίας οχυρώνονται πίσω από τις αποφάσεις της διοίκησης. Χαρακτηριστικό παράδειγμα και η πρόσφατη περίπτωση του Βατοπαιδίου. Υπουργοί και αξιωματούχοι των υπουργείων στις δύσκολες ώρες επικαλέστηκαν τις γνωμοδοτήσεις των υπηρεσιών του δημοσίου προκειμένου να αποποιηθούν ευθύνες και να δικαιολογήσουν τις αποφάσεις τους.
Κι εδώ αναρωτιέται κάποιος, έχουμε ξεκαθαρίσει ποια δημόσια διοίκηση θέλουμε; Θέλουμε ένα σύστημα που να λειτουργεί και να μην επηρεάζεται από την μετακίνηση ενός υπουργού ή ακόμη και από την αλλαγή κυβέρνησης. Ένα σύστημα όπου οι υπάλληλοι θα επιλέγονται με αντικειμενικά κριτήρια (π.χ. διαγωνισμούς ΑΣΕΠ); Ή επιλέγουμε μια χώρα έρμαιο των επιλογών της ηγεσίας, όπου η λειτουργία του κράτους θα εναπόκειται στα παράλληλα μετακλητά συστήματα που αναπτύσσονται από τους υπουργούς και η τύχη και η αποτελεσματικότητά τους θα εξαρτώνται από την παρουσία τους;
Προσωπικά απαντώ πως χρειαζόμαστε δημόσια διοίκηση με άξιους ανθρώπους, των οποίων η απόδοση δεν θα εξαρτάται από τις διαθέσεις του εκάστοτε υπουργού. Όπου οι άνθρωποι θα νιώθουν χρήσιμοι στην υπηρεσία τους και θα μπορούν να υπερηφανεύονται πως προσφέρουν στον τόπο. Μια διοίκηση όπου δεν θα καλλιεργεί τη νοοτροπία που θα περιγράψω αμέσως παρακάτω από προσωπική εμπειρία: όταν ρώτησα έναν υπάλληλο υπουργείου για ποιο λόγο δεν έχει εφαρμοστεί απόφαση υπουργού, που ομολογουμένως τον υποχρέωνε να δουλέψει περισσότερο, μου απάντησε: «Ξέρεις πόσους υπουργούς έχω αλλάξει εγώ;».
Δημοσίευση - ΝΙΚΗ 6/1/2009
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)